Brzozy, bzy, magnolia

Tęsknią

Nie zmieniło się nic

Zapach lilii i róż

Hamak i boisko do siatkówki

Zieleń, zieleń i zieleń

Błękit, błękit i  błękit

Cichy oddech wakacji

Niespieszne linie na kartce

Malowane kredką dziecięcą rączką.

Zmieniło się wszystko.

Minął rok

Niecały rok

Odkąd nie ma Cię już tutaj.

Patrzę w okno z martwą firanką, z którego

Machałeś mi gdy grałam w piłkę.

Patrzę na Twoje uśmiechnięte zdjęcia,

Siadam w Twoim ulubionym fotelu,

Jem Twoje ulubione jabłka.

Jedno słowo mnie unosi

Dziękuję,

Wierzyłeś we mnie , kiedy inni wątpili

Dawałeś mi szansę, kiedy inni byli obojętni

Tuliłeś moje dzieci,

Uczyłeś je szacunku do mnie.

Nie znam nikogo,

Kto nie wspominałby Ciebie z tęsknotą,

Bo umiałeś każdego docenić.

Kto chciał wziąć twoją szatę, oddałeś mu i płaszcz

 Kto chciał żebyś z nim szedł tysiąc kroków, szedłeś i dwa tysiące

Dałeś temu, kto cię prosił,

i nie odwróciłeś się od tego, kto chciał pożyczyć od ciebie[1]

I do szczęścia potrzebuję jednego:

Wiedzieć, że jesteś szczęśliwy.

O.