Przyczyną depresji poporodowej mogą być zarówno zmiany hormonalne, a więc i chemiczne zachodzące w mózgu jak i przemęczenie, poczucie utraty własnego życia, wolności, frustracja spowodowana ograniczeniem zajęć wyłącznie do opieki nad dzieckiem, rozczarowanie macierzyństwem, związane z niespełnieniem się oczekiwań.Przebiega również według etapów wymienionych w artykule o objawach depresji, jednak pojawiają się innego rodzaju myśli i może być trudniej ją zdiagnozować.
ZAPRZECZANIE
Negowanie symptomów chorobowych i tłumaczenie ich zmęczeniem spowodowanym całodobową opieką nad dzieckiem. Pojawiają się myśli typu: "Potrzebuję tylko więcej snu i odpoczynku. Nic mi nie jest, to tylko zmęczenie. Na pewno to etap przejściowy. Zawsze na początku z dzieckiem jest ciężko."
GNIEW
Gniew na trudną sytuację, gniew na niesprawiedliwość losu, który obarczył nas obciążeniem ponad siły. Myślenie w stylu : "Czemu jest mi trudniej niż innym?" "Nikt nie rozumie przez co przechodzę.", "Nie chcę się leczyć, czemu mam iść do lekarza?", "To niesprawiedliwe"
ZAGŁUSZANIE
Szukanie pozornych rozwiązań aby umniejszyć wagę problemu i przekonać siebie, że można sobie z tym poradzić samemu bez pomocy specjalisty. Myślenie: "Muszę tylko lepiej zorganizować nocną opiekę dla dziecka" "Jak zacznę ćwiczyć to wszystko przejdzie" "Muszę sobie pozwolić na zjedzenie czegoś smacznego" "Jeśli będę się więcej modlić poczuję się lepiej"
DEPRESJA:
Silne poczucie winy i obniżenie własnej wartości, przekonanie o bezradności, byciu w potrzasku, braku perspektyw na przyszłość, pragnienie śmierci."Jestem tylko dla wszystkich ciężarem" "Nigdy już nie będę żyć normalnie" "Nigdy już nie będę szczęśliwa" "Życie to niekończące się pasmo udręki" "Lepiej będzie dla wszystkich jak mnie nie będzie".
AKCEPTACJA
Pogodzenie się z chorobą, decyzja o podjęciu leczenia. "To nie moja wina, że jestem chora. Jeśli podejmę leczenie wszystko przejdzie. "
LĘKI PO WYLECZENIU Z DEPRESJI
Wspomnienia strasznych przeżyć ciągle wracają, lęk przed tym, że znowu zachoruje towarzyszyć może chorej kobiecie jeszcze kilka miesięcy po ustaniu objawów depresji. Silne piętno pozostawia po sobie lęk przed niespaniem. Pojawia się wzmożona czujność, samoobserwacja, czy nie pojawiają się niepokojące symptomy. Ponadto rodzi się również, lęk o to czy nie będę w przyszłości obwiniać dziecka o to co mnie spotkało i czy doświadczenie depresji poporodowej nie zaciąży na naszych relacjach. Ten etap również po jakimś czasie mija, i myślenie takie ustępuje, a mama zaczyna w pełni cieszyć się swoim dzieckiem.
Olga
Ciekawe strony poświęcone tej tematyce: