Dlaczego boimy się wizyty u psychiatry? A może, nie boimy się samej wizyty, czy lekarza, tylko przyznania się przed innymi, że leczymy się psychiatrycznie? Przyznania się przed samym sobą, że mamy problem.

Niestety w naszym społeczeństwie wciąż dominuje negatywny wizerunek osoby chorej psychicznie, a z taką niewątpliwie utożsamiana jest osoba korzystająca z porad psychiatry. Z mediów wyłania się stereotypowy obraz osoby zmagającej się z chorobą psychiczną, jako osoby odmiennej od innych, zachowującej i wypowiadającej się niezrozumiale, mniej sprawnej intelektualnie, zaniedbanej, śmiesznej, niesamodzielnej, nieprzewidywalnej czy wręcz niebezpiecznej. Dlatego nie ma się co dziwić, że każdy z nas boi się przyklejenia etykietki „chory psychicznie”, która często jest równoznaczna z etykietą „wariat”.

Musimy sobie uświadomić, że lekarz psychiatra jest takim samym lekarzem jak internista czy kardiolog. Jego specjalnością jest jednak ludzka psychika, a instrumentem lekarskim nie stetoskop, a rozmowa. Leczy nie tylko choroby psychiczne, ale pomaga w trudnych sytuacjach i problemach dnia codziennego. Psychiatra pomoże, gdy nie możesz spać, lub wręcz przeciwnie, dokucza ci nadmierna senność i brak siły, masz problemy z jedzeniem, odczuwasz lęki (min. przed publicznymi wystąpieniami lub przebywaniem wśród ludzi) lub doświadczasz silnego stresu. Psychiatra, jak każdy lekarz, może przepisać nam odpowiednie leczenie farmakologiczne, a nawet wystawić L4.

Sam lekarz psychiatra też czasem wzbudza nasz strach. Zastanawiamy się czy jest „normalny”, co nam będzie robił, jak badał, o co pytał. Głównym narzędziem pracy i diagnozy psychiatrycznej jest rozmowa. Lekarz będzie pytał o główne problemy i objawy. O to, jak często i od kiedy występują. Mówienie o sobie, o swoich najgłębszych problemach i lękach osobie spotkanej pierwszy raz, może sprawiać pewne problemy i być stresujące. Pamiętajmy, że każdy lekarz jest zobowiązany do przestrzegania tajemnicy lekarskiej oraz działania zgodnie z etyką zawodową. Po wstępnej rozmowie, psychiatra może poprosić o wypełnienie kilku testów, mających na celu lepsze zobrazowanie problemów i określenie nasilenia objawów. Takie testy to zazwyczaj zestaw zamkniętych pytań z kilkoma możliwościami odpowiedzi. Po dokładnej diagnozie lekarz podejmuje decyzję o leczeniu farmakologicznym lub, gdy nie ma wskazań do takiego leczenia, może nam zaproponować wizytę u psychologa i psychoterapię. Bardzo często terapia psychologiczna uzupełnia terapię lekami.

Decydując się na konsultację u psychiatry warto się trochę wysilić i poszukać, kogoś cieszącego się dobrymi opiniami np. na takich serwisach jak znany lekarz itp. Nie bez znaczenia jest również płeć i wiek lekarza. Musimy się zastanowić, czy łatwiej nam będzie otworzyć się przed kobietą, czy mężczyzną, młodszym czy starszym. Ważne jest również, aby uświadomić sobie, że psychiatra nie jest cudotwórcą i poprawa stanu psychicznego przychodzi dopiero po kilku tygodniach. Podstawą skutecznego leczenia jest regularność wizyt kontrolnych oraz kontynuacja leczenia, pomimo poprawy samopoczucia. O zakończeniu leczenia zawsze decyduje lekarz.

Agnieszka